เจมส์ "เด็กป่วยที่ไม่อยากไปโรงเรียน ไม่ใช่เพราะความขี้เกียจ แต่เพราะเรียนไม่ทันเพื่อน"

.

"ให้ทำกิจกรรม ให้เล่นนันทนาการทั้งวัน เจมส์จะชอบมากเลย แต่พอเป็นวิชาการ จะหัดเขียนหยิบจับอะไรที ก็ดูยากไปหมด"เสียงของแม่น้องเจมส์ เด็กป่วยเรื้อรัง เข้าออกโรงพยาบาลบ่อยครั้ง กว่าการไปโรงเรียน

.

5ปี ก่อนกับการต้องหยุดเรียนเพื่อมารักษาตัวในโรงพยาบาลเกือบๆ หนึ่งปี ทำให้การเริ่มต้นกลับไปเรียนใหม่ หยิบจับคัดลายมืออะไรๆ ก็ไม่เข้าที่เข้าทางไปเสียหมด

.

ในวัย 11 ปีนี้ เจมส์ควรจะได้เรียนชั้นป.5 แต่ในวันนี้ต้องเรียนอยู่ชั้นป.2 และมีวี่แววจะได้ซ้ำชั้นอีกรอบจากการขาดเรียนบ่อยครั้ง ด้วยเหตุผลเรียนไม่ทันเพื่อน

สิ่งที่ผู้ปกครองทำได้ คือ การมองหาโรงเรียนใหม่ที่เน้นกิจกรรมมากกว่าวิชาการ ค่อยๆ แก้ปัญหาทีละเป็นเรื่องๆ ไป ตามสถานการณ์

.

การพาเจมส์มาเที่ยวทะเลหัวหินครั้งนี้ เป็นการให้กำลังใจเจมส์อีกทางหนึ่ง

เพื่อให้น้องกลับไปสู้เรื่องเรียนอีกครั้ง

"ถ้าเจมส์ไปโรงเรียน ไม่ขาดเรียนบ่อยๆ

ไว้พี่จะพาเจมส์มาเที่ยวอีกนะ"

ขอมือ give me five สัญญากันนะ

.

มองดูภายนอกเจมส์ อาจจะดูเห็นเด็กปกติ

มองเผินๆ คือ เด็กปกติคนหนึ่ง

แต่ทุกวันนี้เจมส์ยังคงเป็นเด็กป่วยเรื้อรังด้วยโรคลำไส้สั้น มีแผลเป็นที่หน้าท้องเพื่อเจาะสายให้อาหารทางสายยาง

.

แม้การออกไปเที่ยวจะเป็นระยะเวลาเพียงสั้นๆ

แต่การที่เด็กป่วยและครอบครัวได้ใช้เวลาปลอบประโลมจิตใจกัน หันมาเยียวยาซึ่งกันและกันด้วยการออกไปเที่ยวนอกบ้าน นอกโรงพยาบาล

พบเจอสิ่งเเวดล้อมใหม่ๆ นั้นก็เพียงพอให้เด็กป่วยและครอบครัวมีกำลังใจลุกสู้กับสิ่งต่างๆ ที่รุมเร้าอีกครั้งหนึ่ง