ความฝันของใครบางคนอาจจะอยากมีนั่น เป็นนี่ ในขณะที่ความฝันของเด็กคนหนึ่ง คือ ความต้องการชีวิตที่ความปกติเหมือนเด็กคนอื่นเท่านั้น

.

"ทำไม หนูไม่เหมือนคนอื่น" คำถามของเด็กชายฟาซอล วัย 8 ขวบ ที่เอ่ยถามกับพ่อแม่เป็นประจำ

.

แม้ภายนอกของเด็กป่วย คือเด็กเฉกเช่นเด็กทั่วไป แต่การเป็นเด็กป่วย ความเจ็บป่วยกลับเป็นปัจจัยเร่งเร้าให้การใช้ชีวิตเป็นเด็ก ต้องรีบเร่งขึ้นด้วยเหตุผล-ความจำเป็นต่างๆ นานา

.

ทำไมจึงต้องกินยา

ทำไมมาหาโรงพยาบาล

ทำไม ทำไม ในคำถามหลายครั้งของเด็กเหล่านี้ ล้วนเจือปนไปด้วยความงอแงใช้ชีวิตเหมือนเด็กคนอื่น

.

แม้ร่างกายจะเดินไม่ไหว ก็ไม่ยอมใช้รถเข็น

แม้เส้นผมจะหลุดร่วง ก็ไม่ยอมใส่หมวก

.

บ่อยครั้งสายตาของน้องฟาซอล เผลอจดจ้องเด็กในวัยเดียวกัน

ลอบสังเกตเด็กคนอื่น ได้ใช้ชีวิตความเป็นเด็กอย่างไร

.

กว่า 2 ปีที่ ของการมีชีวิต

ෳชีวิตที่ไร้ซึ่งความเป็นเด็ก෴

การได้เล่น ได้กิน ได้ชีวิตภายนอกบ้านและโรงพยาบาลเป็นสิ่งที่เด็กป่วยหลายๆ คนถวิลหา

.

การทานอาหารในร้านอาหารอันแสนธรรมดา กลับแสนเอร็ดอร่อยในความรู้สึกของเด็กน้อยคนนึง

.

หากความสุขวัดได้เป็นหน่วยปริมาณ ความจุใดเล่าจะบรรจุความสุขในครั้งนี้ของเด็กน้อยได้หมดนะ

.

เราขอเก็บความสุขของน้องฟาซอลด้วยเม็ดทรายในทะล เพื่อว่า ความสุข ความทรงจำในการเดินทางครั้งนี้จะหล่อเลี้ยงกำลังใจให้เด็กป่วยและครอบครัวต่อสู้กับโรคร้าย ที่เรียกว่า ෳ ลูคีเมีย ෴ ต่อไปนะ