เรื่องเล่าจากน้องฝึกงาน

ผู้ป่วยเด็ก คือสถานะที่เด็กชายวัย 7ขวบคนหนึ่งได้รับ ตั้งแต่คลอดจนถึงปัจจุบัน
โรคแทรกซ้อนและความผิดปกติของอวัยวะในร่างกาย ส่งผลให้พัฒนาการของเขาช้ากว่าเด็กคนอื่นๆ

เขาคลอดก่อนกำหนด ผนังหัวใจก็เลยบาง เขาเพิ่งเดินได้ พูดได้เมื่อปีที่แล้วเอง พูดก็ยังเป็นคำๆอยู่นะ พูดเป็นประโยคยังทำไม่ได้ พัฒนาการเขาช้ากว่าคนอื่นไปมาก

พอร่างกายเขาเป็นแบบนี้ โรคแทรกซ้อนเขาก็เยอะ เป็นทั้งไทรอยด์ ทั้งภูมิแพ้ ย่าก็จะเป็นคนพาเขาไปโรงพยาบาลไปหาหมอเองตลอด ทั้งไปทำกายภาพบำบัดที่ศิริราช ทั้งพาไปฝึกให้เขาพูด

การดูแลตั้งแต่เขาคลอดมันก็จุกจิกกว่าเด็กทั่วไป แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นเหนื่อยมาก เรื่องเหนื่อยกายไม่เท่าไหร่ แต่ตอนนี้ย่ากังวลใจอยู่อย่างนึง วันก่อนย่าไปตรวจหมอบอกว่าพบมะเร็งในผนังมดลูก ต้องให้เคมีบำบัดหรือคีโมอะไรนั่นล่ะ ย่าเคยทำแล้วครั้งหนึ่งตอนคลอดพ่อเขาใหม่ๆ ก็รู้เลยว่าจะต้องเป็นยังไง ถ้ายาครั้งนี้ผลมันแรงแล้วร่างกายเราไม่ไหว ใครจะดูแลเขาต่อ ใครจะพาเขาไปโรงพยาบาล ไปโรงเรียน คิดไม่ตกอยู่ทุกวัน
ประโยคบอกเล่าจากหญิงวัย 58ปี พูดถึงสภาวะที่หลานของเธอและเธอต้องเผชิญ

สมาชิกของครอบครัวนี้ มีทั้งหมด 4คนรวมตัวเด็ก พ่อของเด็กมีสภาวะซึมเศร้าและสมาธิสั้น สมาชิกอีกคนหนึ่งคือปู่ ซึ่งเป็นผู้พิการขาขาด ผู้เป็นย่าจึงต้องรับผิดชอบหน้าที่เป็นผู้ดูแลหลักของเด็กชายและเสาหลักของครอบครัว

โรงพยาบาลคือสถานที่หลักที่เด็กชายมักต้องไปเยี่ยมเยียน พัฒนาการทั้งทางร่างกายและทางความคิดของเขา ถูกผูกติดไว้กับแพทย์ และสถานพยาบาล
มีบ้างบางครั้ง ที่เป็นวันรวมญาติช่วงเทศกาล ย่าพาเขาไปพบเจอญาติๆ แต่มันก็นานๆที ส่วนที่อื่นไม่ค่อยพาเขาไปเลย เราไม่มีรถด้วยต้องใช้รถโดยสารน่ะ จะพาเขาไปไหนทีก็ลำบาก อีกอย่างเขากลัวเสียงรอบข้างที่ดัง เวลาเจอเสียงดังๆเขาก็กลัวขึ้นมาเลย เสียงเครื่องตัดหญ้า เสียงลำโพงดังๆ เขาก็กลัว

เป็นเวลากว่า 7 ปี เทียบเท่าอายุของเด็กชายคนนี้ ที่เขาไม่เคยได้เข้าร่วมกิจกรรมที่จัดขึ้นเพื่อเด็กๆทุกคนเลย
แต่ปีที่ 7 นี้ มีความแตกต่าง ถึงแม้ด้วยสภาวะร่างกายที่ทำให้เขาไม่สามารถมาร่วมกิจกรรมได้ ก็ยังมีไออุ่นจากกิจกรรมที่มาจากใจของผู้พิเศษ ส่งต่อไปยังหัวใจของเด็กชายผู้พิเศษคนนี้
โครงการโรงพยาบาลมีสุข ได้เป็นส่วนหนึ่งในการจัดกิจกรรมเพื่อเด็กป่วย ณ ศูนย์การศึกษาพิเศษ นนทบุรี
สิ่งที่แสดงออกถึงความสุขถูกส่งผ่านรอยยิ้มของผู้เป็นย่า และของขวัญเต็มมือที่ผู้เป็นย่าได้รับแทนหลานจากกิจกรรมในวันนี้ กำลังเดินทางกลับไปหาหลานผู้รอคอย

เราหวังว่า กิจกรรมนี้จะสามารถสร้างช่วงเวลาแห่งความสุขและลดความทุกข์ที่เขาต้องเผชิญ ให้หัวใจดวงน้อยของเด็กชายพองโตอีกครั้ง
และเรายังหวังต่อไปว่า ความสุขของเด็กชายจะสามารถเป็นแรงใจ ให้ย่าของเขาสามารถทำหน้าที่ดูแลเขาต่อไปได้เช่นกัน