SELECT autopage4_data_topic.IdTopic , autopage4_page_topic.DataDetail , autopage4_page_topic.TitleDetail FROM autopage4_page_topic INNER JOIN autopage4_data_topic ON autopage4_data_topic.IdTopic = autopage4_page_topic.IdTopic AND autopage4_data_topic.IdTopic = 1829
เราเข้ามาในวันที่น้องลั้ลลา ต้องเข้าไปทำ MRI ในช่วงเย็น
"กระดุ๊กกระดิ๊ก กระด๊อกกระแด๊ก"
เล่าเรื่องโดย ปัญนัชยา บุญญเสธ
นิทานข้างเตียง
นิทานข้างเตียง
"เมื่อเสียงนิทานจากข้างเตียงดังขึ้น เสียงของความสุข
รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเด็กๆก็ดังขึ้นด้วยเช่นกัน"
เราเข้ามาในวันที่น้องลั้ลลา ต้องเข้าไปทำ MRI ในช่วงเย็น
จึงถูกสั่งให้งดอาหารมาตั้งแต่ 7 โมงเช้า
ทำให้วันนี้ดูอ่อนเพลียกว่าทุกวัน
แม้ว่าน้องจะค่อนข้างกังวลกับการรอเข้าไปทำ MR Iแต่ก็ยังตั้งใจฟังนิทานที่เราเล่า
และตั้งใจทำหุ่นกระดาษจากตัวละครในนิทานที่เราเล่าให้ฟังอย่างเต็มที่
"กระดุ๊กกระดิ๊ก กระด๊อกกระแด๊ก"
เสียงดิ้นของตั๊กแตน ที่มาของชื่อนิทานที่เรานำมาเล่าให้น้องฟัง
เป็นเรื่องราวของยายเช้าที่ชอบหาวปากกว้าง จนตั๊กแตนบินเข้าปาก
ยายเช้าจึงกินสัตว์ตัวอื่นเพื่อให้ตั๊กแตนหายไปแต่ก็ไม่เป็นผล
นอกจากนิทานเรื่องนี้จะสอนเรื่องสุขอนามัยให้กับเด็กๆ
อย่างการหาว ควรต้องปิดปากแล้ว
อีกนัยหนึ่งยังสอนให้เรารู้จักการแก้ปัญหาอย่างถูกต้อง
ควรแก้ปัญหาที่ต้นเหตุไม่ใช่ที่ปลายเหตุ
และความเป็นเหตุเป็นผลที่เด็กๆ จะสามารถนำมาปรับใช้กับชีวิตประจำวันได้ด้วย
หลังจากนิทานจบลงแต่รอยยิ้มและความสุขที่เรามอบให้ผ่านนิทานยังคงอยู่
ในโลกแห่งความจริง เราไม่มีพลังวิเศษใดๆ อย่างในนิทาน
แต่เราเชื่อว่าความทุกข์ ความเศร้า ความกังวลที่น้องกำลังเผชิญ
สิ่งเหล่านั้นเราจะสามารถรักษาได้ด้วยกำลังใจ
เราเพียงแต่หวังว่าวันหนึ่งน้องจะได้นอนฟังนิทานในห้องนอน
ไม่ใช่นิทานจากข้างเตียงพยาบาลเหมือนอย่างเคย
เล่าเรื่องโดย ปัญนัชยา บุญญเสธ